دانلود شوالیه آواره – داستان اول از مجموعه داستان‌های دانک و اگ(قسمت اول)

همین یک سال پیش بود. از نفس افتادنم رو درست به یاد ندارم، شایدم نمی‌خوام به یاد بیارم، ولی می‌دونم توی اون دوی امدادی جا نزدم و خودم رو به نفر بعدیم رسوندم؛ پس نغمه این داستان همچنان طنین‌افکن می‌موند، گرچه انگار همه چیز برای من تموم شده بود. من کار خودم رو کرده بودم، اصلا هم مهم نبود چه بازخوردی تلاشم پیدا می‌کرد یا کی و کِی قرار بود از خط پایان بگذره، چون از مسیر مسابقه و یورش شمشیراش لذت برده بودم. پاداش من سَفری بود که توش خیلی چیزا یاد گرفتم. سفری که همیشه شما رو در کنار خودم دیدم و به داشتن همچین حامیانی افتخار ‌کردم….

. . . نزدیک به یکسال از جدا شدنم از گروه می‌گذشت که پیامی از دوستی قدیمی میل به ماجراجویی را در من بیدار کرد. اون دوست قدیمی کسی نبود جز نریمان. نفسم به قدر کافی جا اومده بود تا بلا‌درنگ درخواستش را اجابت کنم. نریمان سفری رو به من پیشنهاد داد که چند سال قصدش رو کرده بود. سفری متفاوت و کوتاه‌تر از اون چیزی که در کتاب یورش شمشیرها تجربه کرده بودم. دیگه خبری از دوی امدادی و کار فرسایشی نبود، چون پایان پیش‌ رو و در دیدرس بود و می‌شد سریع بهش رسید. فقط یه کم همت میخواست، همتی به اندازه طول دو ماه تابستون تا کاری که دو سال خوابیده بود رو به سرانجام برسونیم. امیدوارم کارآزمودتر و پخته‌تر از گذشته از این ماجراجویی سربلند بیرون اومده باشیم.

حالا دیگه سخن کوتاه میکنم تا با افتخار شما دوستان عزیزم رو آشنا و همراه با ماجراجویی جدیدمون بکنم. سفری به یکصد سال قبل از وقوع قیام رابرت براتیون، به حکایتی خاک خورده از دل تاریخ وستروس. تلاش ملازمی تازه شوالیه شده برای اثبات خود و وقایعی نانوشته در مسابقه‌ای نه چندان بزرگ. این شما و این شوالیه آواره. (قسمت اول)

باران‌های بهاری زمین را نرم کرده بودند، بنابراین دانک برای کندن گور مشکلی نداشت. نقطه‌ای را در شیب غربی تپه‌ای کم ارتفاع انتخاب کرد، چرا که پیرمرد همواره عاشق نظاره غروب بود. او با حسرت می‌گفت: «یه روز دیگه گذشت دانک، کی میدونه فردا چی پیش میاره؟»

خب،‌ یک فردایی با خودش بارانی آورد که تا استخوان خیسشان کرد،‌ و فردای بعدی باد و توفانی مرطوب و بعدی سرما. روز چهارم، پیرمرد توان سواری نداشت. و حالا هم مرده بود. دانک هنگام کندن با تأسف اندیشید که تنها چند روز قبل‌، موقع سواری مشغول آواز خواندن بود. همان داستان قدیمی درباره رفتن به گال‌تاون برای دیدن دوشیزه‌ای زیبارو، اما به جای گال‌تاون می‌خواند اش‌فورد. «به سوی اش‌فورد برای ملاقات با دوشیزه‌ای زیبا، هوی هوی، هوی هوی.»

وقتی چاله به قدر کافی عمیق شد، جسدش را بغل کرد و به آنجا برد. پیرمرد کوچک و لاغراندام بود و بدون زره، کلاه‌خود و بند شمشیر، به نظر وزنی بیشتر از کیسه‌ای برگ نداشت. دانک نسبت به سنش بسیار بلند بالا بود؛ پسری شانزده یا هفده ساله (هیچ‌ کس کاملاً مطمئن نبود کدام یک)، دیلاق و پشمالو با استخوان‌بندی‌ درشت و با اینکه تازه داشت ریش در‌ می‌آورد،‌ قدش به هفت فوت نزدیک‌تر بود تا شش. پیرمرد معمولاً قدرتش را تحسین می‌کرد. او همیشه در تحسین‌هایش سخاوت‌مند بود. تنها همین را برای بخشیدن داشت.

---

دانلود قسمت اول از داستان «شوالیه آواره»

---