دانلود فصل بیست و نهم؛ غارتگر

و دوباره به فصلی از جزایر آهن رسیدیم که البته در جزایر آهن نمی‌گذره!

می‌تونم بگم از اینجا به بعد داستان کتاب چهارم شروع به اوج گرفتن و هیجان‌انگیزتر شدن می‌کنه. می‌تونید انتظار داشته باشید در که فصل‌های آینده اتفاقات مهم‌تری بیافته. اما در هر حال این فصل رو به هیچ وجه دست کم نگیرید. خیلی بیشتر از اونی که نشون میده حرف واسه گفتن داره که به موقعش با هم صحبت خواهیم کرد.

طبل‌ها در حالی که آیرون ویکتوری به جلو می‌لغزید و کشتی‌کوبش آب‌های سبز متلاطم را می‌شکافت، ضرب جنگی می‌نواختند. پاروهای کشتی کوچک‌ترِ پیشِ رویشان در حین چرخیدن به دریا سیلی می‌زدند. گل‌های رُز روی پرچم­هایش موج برمی‌داشتند؛ در دماغه و انتهای کشتی رزهای سفید بر زمینه سپری قرمز، و بر فراز دکلش رزهای طلایی بر زمینه‌ای به رنگ سبز چمن‌ها قرار داشت. آیرون ویکتوری چنان به پهلویش کوبید که نیمی از خدمه­ی عرشه تعادلشان را از دست دادند، پاروها شکستند و متلاشی شدند. این موسیقی به گوش ناخدا گوش‌نواز بود.

او از روی لبه‌ی کناری کشتی جست زد و با ردایی‌ طلایی که پشتش در رقص بود، روی عرشه زیر پایش فرود آمد. رزهای سفید عقب کشیدند، درست همان کاری که مردان همیشه با دیدن ویکتاریون گریجویِ مسلح و زره‌پوش که صورتش پشت کلاهخود کراکنش مخفی بود، انجام می‌دادند. آنها شمشیر و نیزه و تبر داشتند، ولی از هر ده نفر نُه نفر زرهی نپوشیده بودند و دهمی نیز تنها خفتانی بر تن داشت. ویکتاریون با خود اندیشید، اینا آهن­زاده نیستن، هنوز از غرق شدن می‌ترسن.

مردی فریاد زد: «برید سراغش! اون تنهاست.»

 وی نیز فریاد زد: «بیاید! بیاید من رو بکشین، اگه می‌تونین.»

از هر طرف جنگجویان رُز با فولاد خاکستری در دست و وحشت در چشمانشان از هر طرف نزدیک شدند. ترسشان چنان آشکار بود که ویکتاریون می‌توانست طعمش را حس کند. چپ و راست به هر طرف ضربه زد، دست اولین مرد را از آرنج قطع کرد و شانه دومی را شکافت. سومی تبرش را در چوب نرم کاج سپر ویکتاریون کاشت. سپر را به صورت آن ابله کوبید، سرنگونش ساخت و هنگامی که مرد سعی کرد دوباره برخیزد، وی را کشت. درگیر آزاد کردن تبرش از قفسه سینه مَردِ مرده بود که نیزه­ای بین دو کتفش کوبیده شد.

---

دانلود فصل بیست و نهم؛ غارتگر

---