دانلود فصل سی و سوم؛ جیمی

میدونم که بسیار منتظر فصل جدید موندید، اما متاسفانه تو این ایام فرصتم بیش از این نیست.

صدای گوش‌خراش شیپور‌ها بلند شد و سکوت آسمان آبی غروب را شکست. جوزمین پکلدون بلافاصله از جا پرید و چهار دست و پا به دنبال کمربند شمشیر اربابش گشت.

پسره غرایز خوبی داره. جیمی به او گفت: «یاغی‌ها اومدنشون رو با شیپور اعلام نمی‌کنن. نیازی به شمشیرم ندارم. این پسرعموم محافظ غربه.»

وقتی از چادرش بیرون آمد، سوار‌ها در حال پیاده شدن از اسباشان بودند. شش شوالیه و چهل کماندار سواره و سرباز. مردی پشمالو با زره زنجیری طلایی و ردایی از خزِ روباه فریاد زد: «جیمی! چقدر لاغر شدی، و سرتاپا سفید پوش! همین‌طور هم ریشو!»

«این؟ در مقابل اون یالِ تو فقط یه ته ریشه پسرعمو.» ریش شق و رق و سبیل انبوه سر دِوَن به خط ریشی به ضخامت یک درختچه در دو طرف صورتش و سپس به موهای ژولیده‌ی زرد و پرپشتی روی سرش پیوسته بود، موهایی که زیر کلاه خودی که داشت از سر برمی‌داشت، در هم رفته و فشرده شده بودند. جایی میان آن همه مو، دماغی پهن و یک جفت چشم عسلیِ سرزنده پنهان بود.

 «یه یاغی تیغت رو دزدیده؟»

«سوگند خوردم تا وقتی انتقام پدرم گرفته نشده موهام رو کوتاه نکنم.» برای مردی که این‌همه شبیهِ شیر بود، صدای دِوَن لنیستر به طرز عجیبی به گوسفندها می‌خورد. «اما گرگ جوان اول ترتیب کاراستارک رو داد. انتقامم رو ازم دزدید.» او کلاهخودش را به یک ملازم داد و انگشتانش را در موهایش، جایی که وزن فلز آن را خوابانده بود، فرو برد. «از یه‌کم مو خوشم میاد. شب‌ها داره سردتر می‌شه و کمی شاخ و برگ صورتت رو گرم نگه می‌داره. آره، و عمه جنا همیشه می‌گه، من جای چونه یه آجر دارم.» او بازو‌های جیمی را گرفت: «بعد از ویسپرینگ وود نگرانت بودیم. شنیده بودیم دایروولف استارک گلوت رو پاره کرده.»

«برام حسابی اشک ریختی پسرعمو؟»

«نصف لنیسپورت داشت زاری می‌کرد. البته نیمه‌ی مؤنثش.» نگاه سر دِوَن به مچ دست قطع شده‌ی جیمی افتاد.

«پس حقیقت داره. حرومزاده‌ها دست شمشیرت‌زنت رو قطع کردن.»

---

دانلود فصل سی و سوم؛ جیمی

---