بررسی فصل چهارم رقصی با اژدهایان؛ هیولای برن!

نویسنده: Alireader

فصل چهارم از کتاب پنجم را در حالی شروع می‌کنیم که مدتهاست از برن و همراهانش خبری نداشته‌ایم. آخرین بار آنها را در حالی ترک کردیم که از طریق تونلی مخفی با دروازه‌ای جادویی و کهن در زیر قلعه‌ی شوم نایت فورت از دیوار عبور کردند تا به سمت مقصدی نامعلوم پیش روند.

حالا سفر پرمشقت برن به سمت شمال و در میان جنگل ارواح ادامه دارد. سفر طولانی و دور و درازش خیلی فراتر از تاب و توانش بوده و راه همیشه در انتهای مسیر دشوارتر هم می‌شود . به خاطر همین مدام از خودش می‌پرسد:

نرسیدیم هنوز؟

گرسنگی، تشنگی، خستگی و سکوت طاقت برن را طاق کرده، اما بزرگترین نگرانیش همراه و راهنمایشان است: کلدهندز، این نام را سمول تارلی روی او گذاشته. صورت رنگ‌پریده دستان سیاه و سرد و پوشاندن صورت و گردنش، این که نه می‌خوابد نه غذا می‌خورد و نه چیزی می‌نوشد، برن و میرا را به این نتیجه رسانده که او نمی‌تواند انسانی معمولی یا حتی زنده باشد. سامر بوی مرگ را از او استشمام می‌کند:”سامر با خزی سیخ شده به او خره‌ای کشید. دایروولف بویی را که کلدهندز می‌داد دوست نداشت. گوشت مرده، خون خشکیده، رد ضعیفی از گندیگی. و سرما. سراپای وجودش سرماس.

برن هنگامی که سفرش را در پی یافتن کلاغ سه چشم آغاز کرد و در ادامه آن همواره امیدوار بود یافتن کلاغ سه چشم پایان سختی‌ها و مشکلات و فلج و درماندگی‌اش خواهد بود. آرزوی دوباره راه رفتن انگیزه اصلی او در این سفر بود.

قسمتی از وجودش آرزو داشت که او هم بتواند شکار برود. شاید می‌توانست، بعدها

اما حالا همراهی با کلدهندز باعث شده شدیداً دچار تردید و نگرانی شود. آیا تمام این سفر بیهوده نبوده؟ آیا اعتمادش به کلاغ سه چشم و رویاهایش اشتباه نبوده؟ زمانی برن به قصه‌های ننه پیرش گوش می‌داد و خود را در رویا جای قهرمانان قصه‌ها می‌گذاشت اما حالا در واقعیت خودش را در میان یکی از همین قصه‌ها یافته:”برن خود را در حال به یاد آوردن داستان‌هایی یافت که ننه پیر در کودکی برایش می‌گفت…:  اون طرف دیوار هیولاها زندگی میکنن، غول‌ها و دیوها، سایه‌های متحرک و مرده‌هایی که راه میرن، ولی تا وقتی که دیوارْ محکم پابرجا ایستاده و مردان نگهبانی شب راستین هستن نمیتونن رد بشن… تکاور لباس سیاهِ نگهبانان شب را به تن داشت، ولی چه می‌شد اگر اصلاً انسان نبود؟ اگر نوعی هیولا بود و آن‌ها را پیش هیولای دیگری می‌برد تا خورده شوند چه؟

میرا در این تردید همراه اوست:

«چرا خود این کلاغ سه چشم پیش ما نمیاد؟ چرا نمیتونست خودش پای دیوار ملاقاتمون کنه؟ کلاغا بال دارن.»

چرا کلاغ سه چشم به جای اینکه خودش به دیدن برن بیاید کلدهندز را فرستاده؟ کلدهندز چه‌طور از آن تونل مخفی و متروک هشت هزار ساله اطلاع داشته؟ به خاطر ردای سیاه کلدهندز، برن فکر می‌کند او یکی از نگهبانان شب است و به همین دلیل او را تکاور صدا می‌زند. ولی اگر کلدهند  از برادران نگهبانی شب بود، پس چرا نمی‌توانست دروازه‌ی از جنس درخت رودبند را باز کند و برای این کار از سمول کمک گرفت؟ و سوال مهم‌تر این که چرا به همراه سمول از تونل داخل دیوار عبور نکرد؟

برن فکر می‌کند دلیلش این است که کلدهندز یک مرده و یک هیولاست:

«اون مرده میرا، اون یه چیز مرده‌اس. ننه پیر عادت داشت بگه که تا وقتی دیوار پا بر جا و مردای نگهبانی شب راستین باشن، هیولاها نمیتونن عبور کنن. اون تا پای دیوار اومد ما رو ببینه، ولی‌ نمیتونست رد بشه. به جاش سم رو با اون دختره وحشی فرستاد.»

اگر فکر کنیم چون جسمی مرده دارد نتوانسته عبور کند و جادوی دیوار مانعش شده اشتباه می‌کنید. چون قبلاً دو وایت از دیوار عبور داده شدند و به جان لرد مورمونت سوء قصد کردند. هیولا بودن کلدهندز هم جواب مناسبی نیست، چون ما هم تلاش غول‌ها برای عبور از دیوار را دیده‌ایم و هم از داستان پادشاه شب مطلعیم. حتی اگر فکر کنیم کلدهندز به خاطر جادویی بودن ماهیتش نتوانسته، باز هم به خاطر عبور و مرور آزادانه ملیساندر جادو پیشه از دیوار به نتیجه نمی‌رسیم. دیوار در اصل برای جلوگیری از عبور آدرها ساخته شده، آیا کلدهند می‌تواند آدر باشد؟ سرمای دست‌ها و وجودش ما را به شک می‌اندازد، ولی به نظر می‌رسد هیچ انسانی قادر نیست مدت طولانی در کنار آدرها زنده بماند. در حالی که برن و بقیه مدت‌هاست با کلدهندز همسفر هستند.

شاید در دو مورد کلدهندز خودش ما را در مورد هویتش راهنمایی کند:

راهنمایی اول جایی که برن به خاطر کشتن نگهبانان شب سرزنشش می‌کند:

«تو کشتیشون. تو و کلاغا. صورتاشون کاملاً پاره بود و چشم نداشتن.» کلدهندز انکار نکرد. «اونا برادرات بودن. خودم دیدم. گرگا لباس‌هاشون رو پاره کرده بودن، ولی بازم تونستم تشخیصشون بدم. رداهاشون مشکی بود»

کلدهندز چه چیزی‌ را انکار نمی‌کند؟ این که نگهبان‌ها را کشته، یا این که خودش از نگهبانان بوده؟ اگر فرض کنیم کلدهندز از نگهبانی شب بوده، چه کسی می‌تواند باشد؟ یک مرده‌ی و دوباره زنده شده؟ گزینه‌هایی داریم: لرد مورمونت هم مثل کلدهندز رابطه خوبی با زاغی سخنگو داشت. هر چند توانایی کلدهندز در حرف زدن با کلاغ‌ها امری بی‌نظیر و بی‌سابقه است و با مورمونت قابل مقایسه نیست. شاید یکی از سه تکاور فصل سرآغاز کتاب اول باشد: سر ویمار رویس، گرد یا ویل.

ممکن است بنجن استارک باشد. این دلیل پوشواندن صورتش را هم توضیح می‌دهد. برن نباید به طور واضح صورتش را ببیند. ممکن است فرمانده قدیمی نگهبانی شب باشد، همان که استاد ایمون تعریف کرد هفتاد سال پیش فرار کرده بوده و دیگر اثری از او دیده نشده. گزینه‌ها زیاد هستند: هر کدام از نگهبانانی که در مشت نخستین انسان‌ها کشته شدند.

راهنمای دوم هم جایی است که درباره علت سیاهی دستانش به برن می‌گوید:

تکاور طوری دستانش را بررسی کرد که گویی تاکنون متوجه‌شان نشده است. «وقتی تپش قلب متوقف میشه، خون آدم به سمت دست و پاهاش میره و اونجا جمع و لخته میشه.» صدایش که مثل خودش نزار و نحیف بود، از داخل گلویش خرخر می‌کرد. «دست‌ها و پاهاش ورم میکنه و به سیاهی پودینگ میشه. مابقی بدنش به سفیدی شیر میشه.»

نحوه مردنش احتمالاً با خفگی یا دارزدن یا مرگ طبیعی بوده. چون کلدهندز میگوید دستاش به این علت سیاه شده‌اند که بعداز ایستادن قلب از تپش، خون به سمت دست‌ها و پاها رفته و آنجا لخته می‌شود و دست‌ها و پاها به سیاهی می‌گرایند. در حالی که بقیه بدن سفید و رنگ پریده می‌شود. (به دلیل نبودن خون)  هرچند دلیل پوشاندن گردنش با شال، می‌تواند هم زخم بریدن شاهرگ گردن باشد و هم جای فشرده شدن طناب، ولی اگر با شمشیر کشته شده بود، باید خون از بدنش خارج می‌شد و دیگر در دستانش جمع نمی‌شد.

هنوز به جواب سوال‌هایمان درباره کلدهندز نرسیده‌ایم که سوال‌هایی درباره کلاغ سه چشم مطرح می‌شود:

دست دستکش‌پوش میرا دور میله نیزه غورباقه‌گیریش محکم شد.«کی تو رو فرستاده؟ این کلاغ سه چشم کیه؟»

«یه دوست. رویابین، جادوگر، هرچی میخوایین صداش کنین. آخرین سبزبین.»

بالاخره مارتین کمی دست از خساست برداشته و مقداری اطلاعات  می‌دهد. کلاغ سه چشم کلاغ نیست. یک جادوگر است، یک سبز بین. ولی سبزبین‌ها جادوگران بزرگ فرزندان جنگل بودند. تا جایی که می‌دانیم فرزندان هزاران سال پیش از میان رفته‌اند. پس هنوز آخرینشان زنده است؟ یک سبزبین چه از برن می‌خواهد؟

برن قبلاً به نتیجه رسیده بود کلاغ سه چشم یک هیولاست که هیولای دیگری را برای به دام انداختنش فرستاده:

پس در جواب کلدهندز میگوید:

یه هیولا.

تکاور چنان به برن نگریست که انگار الباقیشان وجود ندارند. «هیولای تو، برندون استارک.»

کلاغ از روی شانه‌اش تکرار کرد، «مال تو.» بیرون از در، کلاغ‌های روی درختان این فریاد را آن‌قدر سر دادند تا این که بیشه شبانه آواز قاتلین را پژواک ‌کرد، «مال تو، مال تو، مال تو. چند نکته جالب است: کلدهندز تکذیب نمی‌کند که کلاغ سه چشم یک هیولاست، ولی می‌گوید او هیولای برن است. کلاغ‌ها برای جلب اعتماد برن تکرار می‌کنن: مال تو

به یاد داریم که زاغ مورمونت هم فقط می‌توانست یک کلمه را مدام تکرار کند. و بعضی اوقات همان یک کلمه معنی یک جمله را داشت . این مال تو به معنی چه جمله‌ایست؟ کلاغ سه چشم هیولایی است  که در خدمت توست، همخون توست؟ یا شاید معنیش این می‌شود که هم‌نوع و هم نژاد برن است. یعنی یک وارگ؟ شاید هم به این معنی است که کلاغ سه چشم فقط متعلق به برن است و باقی همسفران به محض پایان سفر و سلامت برن برایش اهمیتی ندارند؟

به هر حال هرچه هست دو فصل دیگه از داستان برن باقی مانده. شاید جواب سوالاتمان رو در اون دو فصل پیدا کردیم، یا شاید مثل سابق فقط به ابهامات و پرسش‌ها اضافه شد! در پایان آخرین نکته در مورد جوجن هست:

جوجن گفت: با تکاور میریم. میرا، بیشتر از اونی جلو اومدیم که حالا برگردیم. هیچ وقت زنده به دیوار نمی‌رسیم. همراه هیولای برن میریم، یا میمیریم.”

در آخرین جمله جوجنِ غمگین و مرموز و مصمم، تردید و پشیمانی و اجبار حس کردید؟ یا فکر می‌کنید جوجن حالا که برن را به نقطه‌ای بی بازگشت رسانده که هیچ راه گریزی از آن ندارد، خوشحال و راضی است که ماموریتش را به انجام رسانده؟

---

پی‌نوشت :

۱-حتماً متوجه شدین که سه گرگ این فصل همون گرگ‌های وارامیر وارگ در فصل سرآغاز هستند. برن در جلد سامر متوجه شد گرک یک چشمِ نر یک وارگ هست. به نظر شما چیزی از روح انسانی وارامیر باقی مانده یا کاملاً به گرگ تبدیل شده؟

۲-در کنار قدرت وارگی فوق العاده‌ و بی‌نظیر برن، چیزی که جالبه احتمال انسان نبودن هودور هست. یادمان هست وقتی وارامیر سعی کرد یک زن را تسخیر کند، زن به حدی مقاومت کرد که چشم‌های خودش رو از کاسه درآورد. ولی هودور هیچ مقاومت خاصی نمی‌کند چرا؟

۳- گوزن شمالی عظیم الجثه‌ ما را یاد فصل یکم کتاب اول می‌اندازد. دایروولف ماده‌ای که با زخم شاخ شکسته گوزنی در گلوش نزدیک وینترفل کشته شده بود. فکر می‌کنید تمایل زیاد سامر برای کشتن گوزن فقط به خاطر گرسنگی بود یا دایروولف دشمنی و کینه قدیمی با گوزن احساس می‌کند؟