خشونت علیه زنان در داستان بازی تاج و تخت

منظره‌ی کشتار در قسمت هشتم، “هاردهوم” این هفته امتیاز سریال بازی تاج و تخت را بار دیگر به صدر جدول ها برد.ولی این اولین بار نیست که سریال به این خاطر مشهور می‌شود.تنها دوهفته پیش طرفدارانِ سریال قسمتی که پخش شد را بدترین قسمت سریال نامیدند، زیرا به تجاوز به یکی دیگر از شخصیت‌های مونث انجامید.البته تجاوز به سانسا باعث نوع دیگری از هیاهو شد، به طوری که بعضی سایت‌های مشهور و منتقدین تلویزیونی صحنه را ترک کردند، آنها به شدت از خشونت بی‌رحمانه سریال علیه زنان عصبانی شده بودند.

جورج مارتین از صحبت کردن درباره ی تغیراتی که در سریال نسبت به داستان‌هایش پیش آمده پرهیز می‌کند، او به شدت از نمایش تلویزیونی حمایت می‌کند. اما او گفته بود که دلش برای بعضی از شخصیت‌ها که از داستان حذف شده‌اند تنگ می‌شود.او هیچوقت سریال را مستقیماً به خاطر تصمیماتی که درباره آثارش گرفته‌اند سرزنش نکرده، و چرا باید بکند؟ در هر صورت او تنها کسی بوده که این دنیای خشن را ساخته است. به نظر خودش این واقعیت موضوع است.

مارتین هنگام مصاحبه با “Entertainment Weekly” به بینندگان یادآوری کرد که منبع الهام سریال دوره‌ای قدیمی‌تر،خشن تر و بی‌مداراتر است:

کتاب‌ها منعکس کننده جامعه‌ای پدرسالار، منشا گرفته از قرون وسطی هستند، و برابری جنسی در قرون وسطی وجود نداشته. این جامعه‌ای به شدت سنتی است که مردم رو به سه طبقه تقسیم می‌کند، و عقاید به شدت رخنه ناپذیری درباره‌ی قوانین زنان دارد. یکی از اتهامات «ژاندراک» که به زنده زنده سوزاندنش هنگامی که به صلابه کشیده شده بود منجر شد، این بود که لباس مردانه پوشیده بود! البته زنان قوی و ذی صلاحی وجود داشته، ولی این طبیعت جامعه را تغییر نمی‌دهد.

وی همچنین به مقابله با افرادی پرداخت که مدعی می‌شوند او مجبور نبوده دنیایی چنین خشن را انتخاب کند. او بر این نکته پافشاری می‌کند که انتخاب‌ها عامل تفاوت داستان‌های با داستان‌های دیگر است.

فقط به این خاطر که اژدهایان توی داستان وجود دارند، دلیل نمی‌شود که هرچیزی را داخل داستان وارد کنید. اگر خوک‌ها می‌توانستند پرواز کنند که حتما نباید داخل داستان نقشی داشته باشند. منظورم این نیست که بخواهید مردم روی دستانشان راه بروند (چیزی که شما می‌گویید را انجام دهند).اگر می‌خواهید یک عامل فانتزی را به کار ببرید بهتر است فقط یکی را استفاده کنید، یا تعداد معدودی را. من می‌خواستم کتاب‌هایم به شدت بن‌مایه تاریخی داشته باشند و نشان دهند جامعه‌ی قرون وسطایی چگونه بوده است. من با خیلی از داستان‌های تخیلی برخورد داشته‌ام، خیلی از آنها‌ عصری را به نمایش می‌گذارند که من آن را “قرون وسطای دیزنی لندی” می‌نامم، که درونش پره از شاهزاده‌ها و پرنسس‌ها و شوالیه‌هایی با زره‌های درخشان. ولی این طور داستان‌ها نمی‌خواهند چیزی که آن جامعه‌ها بودند و چگونگی عملکرد آن را نمایان کنند.

مجبورم که حرفش را قبول کنم. در حقیقت این دنیای تخیلی که اساسش واقعیات بود، مرا برای اولین بار به سمت سریال کشاند. هنوز هم می‌توانم به یاد بیاورم چگونه مجذوب سیستم اجتماعی حرامزاده‌ها شده بودم، واقعاً سیستم واقع‌گرایی بود.

مارتین سپس به اصل موضوع می‌پردازد: اتهام این که تبعیض جنسیتی علیه زنان در کتاب‌هایش غیرضروری هستند.

استدلال پیچیده‌ایست. اگر بخواهیم تبعیض‌گرا نباشیم، آیا معنیش این نیست که باید یک جامعه‌ی تساوی طلب را به تصویر بکشیم؟ این تاریخ ما نیست، این یک مسئله‌ی خیالیست است! حتی آمریکای قرن بیست و یک هم تساوی طلب نیست.هنوز هم سدهایی برای رشد زنان وجود دارد، البته از قبل بهتر است.

خشونت جنسی پیامدهایی هم دارد که من بارها به خاطرش نکوهش شده‌ام.اصلی ترین موضوع نوشته من جنگ است، که موضوع همه آثار فانتزی-حماسیست. ولی اگر می‌خواهید درباره‌ی جنگ بنویسید و فقط قصد دارید نبردهای حماسی و قهرمان‌هایی که یک عالمه اُرک می‌کشند را داخل داستان کنید و نمی‌خواهید خشونت جنسی را به تصویر بکشید، اساساً  کار نادرستی کرده‌اید. تجاوز، متاسفانه، هنوز هم بخشی از جنگ است. نمیتوان به انسان‌ها اعتماد کرد، ولی فکر نمی‌کنم باید تظاهر کنیم مسائلی مثل خشونت جنسی وجود ندارد.

دیانا ریگ بازیگر نقش اولنا تایرل مادر بزرگ لوراس و مارجری تایرل این هفته سخنان جالبی درباره‌ی موضوعات اشاره شده به زبان آورد، همان‌طور که مارتین پیش از این اشاره کرد، او فکر می‌کند که ترس‌های واقعی چیزهایی مثل ارک‌ها نیستند، بلکه انگیزه‌های ناگهانی و تاریک خود انسان‌هاست، شاید خلق موجوداتی مثل ارک‌ها ناشی از ترس‌های واقعی انسان ها باشد. ترس از تهاجم، تجاوز و غیره جزوی از اوست که به تاریخ و واقعیت‌های زشت زندگی گره خورده است، نه به فانتزی.

اگر قصد تجسم یک کشمکش را دارید، یک درام از دل نبرد بیرون خواهد آمد. اگر بخواهید یک اوتوپیا بنویسید، احتمالاً کتابتان خسته‌کننده خواهد بود.

نظر شما چیست؟ آیا مارتین در خلق آثار خود بیش از حد به عنصر خشونت متوسل شده است؟

ترجمه: محمدرضا آزادی

منبع