دانلود فصل دوازدهم از رقصی با اژدهایان؛ ریک

موش را که گاز زد، حیوان همچنانکه در دستانش وحشیانه پیچ و تاب می‌خورد و دیوانه‌وار برای گریز تلاش می‌کرد، ضجه‌ای کشید. شکمش نرم‌ترین قسمت بود. گوشت مطبوع را که درید، خون گرم از لبانش جاری شد. چنان خوب بود که اشک به چشمانش آورد. شکمش قار و قوری کرد و او لقمه را قورت داد. با سومین گاز موش دست از تقلا کشیده بود و کم‌کم داشت احساس خرسندی پیدا می‌کرد.
در آن هنگام بود که از پشت در سیاهچال صدای صحبت‌ شنید.
به ناگاه خشکش زد و از شدت ترس حتی جرئت جویدن هم نداشت. دهانش پر از خون و گوشت و مو بود،‌ ولی دلِ تف کردن و یا فرو دادن نداشت. به بی‌حرکتی سنگ، در وحشت به صدای ساییده شدن چکمه‌ها و جرنگ جرنگ کلیدهای آهنین گوش سپرد. در دل گفت، نه، نه، خدایان تمنا میکنم، الآن نه، الآن نه. گرفتن موش زمان زیادی طول کشیده بود. اگه من رو همراه این بگیرن، ازم میگیرنش، بعد هم گزارش میدن و لرد رمزی آزارم میده.
می‌دانست که باید موش را مخفی کند، اما به شدت گرسنه بود. دو روز از وقتی چیزی خورده بود می‌گذشت، شاید هم سه روز. در تاریکیِ این پایین تشخیصش دشوار بود. با اینکه دست‌ و پاهایش چون نی باریک بودند، شکمش آماس کرده و توخالی  بود و چنان درد می‌کرد که خوابیدن را غیر ممکن یافت. هر گاه چشمانش را می‌بست، خاطرِ بانو هورن‌وود  به ذهنش خطور می‌کرد. لرد رمزی پس از عروسیشان، او را در برجی حبس نموده و گرسنگی داده بود تا بمیرد. بانو پیش از مرگ، انگشتان خودش را خورده بود.
با غنیمتش که زیر چانه گرفته و در چنگ می‌فشرد، در گوشه‌ای از سلولش کز کرد. در تلاش برای اینکه تا قبل از باز شدن در سلول تا آنجا که می‌تواند از گوشت گرم ببلعد، با آنچه از دندان‌هایش باقی مانده بود گاز‌های کوچکی به موش می‌زد و خون از کناره‌های دهانش شرّه کرد. گوشت رشته‌رشته بود، ولی چربی‌اش چنان بود که اندیشید شاید باعث ناخوشیش شود. ‌جوید و بلعید و استخوان‌‌ریزه‌ها را از داخل حفره‌‌هایی در لثه‌اش در ‌آورد که‌ قبلا دندان‌هایش را آنها به روز بیرون کشیده بودند. جویدن درد داشت، ولی به قدری گرسنه بود که نمی‌توانست دست از خوردن بکشد.

---

دانلود فصل دوازدهم؛ ریک

---