دانلود فصل سیزدهم؛ شوالیه لکه‌دار شده

بعد از چندین فصل دوباره سری می‌زنیم به جنوب وستروس. به زیر آفتاب داغ و سایه برج‌های سان اسپیر. به دورن. به جایی که نیاکانشون هرگز در مقابل ایگان فاتح سر خم نکردند. و پر بی‌راه نیست که اونها خودشون رو از باقی وستروس مجزا می‌دونن.

حالا بعد از اولین فصل که از دورن خوندیم، دوباره به این سرزمین برمی‌گردیم، اون هم از دید شخصیتی جدید. حقایقی که در این فصل برملا میشه نشون دهنده اتفاقات بسیار بزرگی در آینده است. پس با این فصل جذاب و خوندنی همراه بشید.

شب حتی برای پاییز هم به شکل غیر منتظره‌ای سرد بود. باد تندِ مرطوبی در کوچه‌ها می‌وزید و گرد و غبار، روز را به هم می‌ریخت. یه باد شمالیِ پر از سرما. سِر آریس اوک‌هارت باشلقش را بالا کشید تا صورتش را بپوشاند. شناخته شدن کمکی به او نمی‌کرد. دو هفته قبل بازرگانی در شهر زاغه سلاخی شد، مردی بی‌آزار که برای خرید میوه به دورن آمده بود، اما به جای خرما مرگ نصیبش شد. تنها گناهش این بود که از قدمگاه پادشاه می‌آمد.

مردم می‌فهمن من حریف قَدَرتری هستم. می‌شد گفت که او از یک حمله استقبال می‌کرد. ناخودآگاه دستش به پایین کشیده شد تا به آرامی قبضه­ی شمشیر بلند نیمه‌پنهان در میان چین‌های ردای لایه‌دار کتانش را نوازش کند، لباس رویی نوارهای فیروزه‌ای و ردیف‌هایی از خورشید طلایی داشت. لباس‌ زیرین نارنجی خنک‌تر بود. در جامه­ی دورنی احساس راحتی می‌کرد، ولی اگر پدرش زنده بود تا پسرش را در آن لباس ببیند، مبهوت می‌شد. او مردی از اهالی ریچ بود و دورنی‌ها دشمن قدیمی او محسوب می‌شدند، فرشینه‌های اُلد ­اوک شاهد این حقیقت بودند. کافی بود آریس چشمانش را ببند تا باز همه­ی آنها را ببیند: لرد اجران سخاوتمند با شکوه و جلال نشسته و سَرِ یکصد دورنی در اطراف پای او کپه شده است. سه برگ در پرینس پس که نیزه‌های دورنی در آنها فرو رفته است، آلستر که با آخرین نفسش در شاخ جنگی خود می‌دمید. سِر اُلیوار بلوط سبز سرتاپا سفید پوش در حال مرگ کنار اژدهای جوان. دورن جای مناسبی برای هیچکدوم از اوک‌هارت‌ها نیست.

حتی قبل از مرگ پرنس اوبرین، هر بار که شوالیه محدوده­ی سان‌اسپیر را برای قدم زدن در کوچه‌های شهر زاغه ترک می‌کرد، دچار تشویش و اضطراب می‌شد. چشمان باریک شده‌ی کوچک و مشکیِ دورنی با عداوتی شرورانه او را برانداز می‌کردند. مغازه‌داران همه­ی تلاششان را به کار می‌بستند تا هر بار او را فریب دهند و گاهی می‌اندیشید که نکند مِی فروشان در نوشیدنی‌هایش تف بیاندازند. یک بار گروهی از پسران ژنده‌پوش شروع به سنگ پرانی به سمت او کردند، تا اینکه شمشیرش را کشید و آنها را فراری داد. مرگ افعی سرخ حتی بیشتر از این دورنی‌ها را برافروخته کرده بود، هرچند بعد از محبوس شدن مارهای شنی در یک برج به دست پرنس دورَن، خیابان‌ها کمی آرام شدند. با این حال پوشیدن آشکار ردای سفیدش در شهر زاغه، طلب حمله محسوب می‌شد. او سه ردا با خود آورده بود، دو ردا از جنس کتان، یکی سبک و دیگری ضخیم، و سومی از ابریشم سفید فاخر. او بدون بستن یکی از آنها به دور شانه‌هایش احساس برهنگی می‌کرد.

به خودش گفت، بهتره لخت باشم تا مُرده. حتی بدون ردا هم هنوز یه عضو گاردشاهم. اون باید به این احترام بذاره. باید مجبورش کنم بفهمه. نباید هرگز به خودش اجازه می‌داد تا پایش به این ماجرا کشیده شود، ولی آوازها می‌گفتند که عشق می‌تواند هر مردی را مجنون سازد.

---

دانلود فصل سیزدهم؛ شوالیه لکه‌دار شده

---