دانلود فصل شانزدهم؛ جیمی

خب همونطور که وعده داده بودم فصل جدید هم خیلی زود آماده شد.

نمی‌دونم چرا برخی دوستان قدیمی کم‌پیدا شدن. کمتر کامنت می‌ذارن و یه خورده سایت سوت و کور شده. بازدیدها کم نشده. تعداد خریدها کمتر نشده، اما بازم یه خورده سایت سرد شده. امیدوارم دوستان این مایه دلگرمی رو از ما نگیرن.

بی حرف اضافه دیگه بریم سراغ فصل جدید

لرد تایوین لنیستر سوار بر یک نریان وارد شهر شده بود، زره لعاب کاری شده‌ سرخش جلا خورده بود و از برق جواهرات و طلاکاری‌ می‌درخشید. او شهر را درون ارابه‌ای بلند، مزین به پرچم‌های سرخ و در معیت شش خواهر صامت که کنار استخوان‌هایش می‌راندند، ترک کرد.

صفوف تشییع کنندگان از دروازه‌ خدایان که عریض‌تر و باشکوه‌تر از دروازه شیر بود، قدمگاه پادشاه را ترک کردند. به نظر جیمی انتخاب اشتباهی بود. پدرش یک شیر بود، هیچکس نمی‌توانست این را انکار کند. اما حتی لرد تایوین هم هیچگاه ادعای خدایی نکرده بود.

یک گارد افتخار متشکل از پنجاه شوالیه در حالی که پرچم‌های سرخ بر فراز نیزه‌هایشان در اهتزاز بود ارابه‌ لرد تایوین را در احاطه دشتند. لرد‌های غرب با فاصله کمی پشت سر آن‌ها حرکت می‌کردند. باد به پرچم‌هایشان می‌خورد و نمادهایشان را به رقص و لرزش وا می‌داشت. زمانی که جیمی به جلوی صف می‌تاخت از کنار گراز‌ها، گورکن‌ها، سوسک‌ها، یک تیر سبز، یک گاو سرخ، تبرزین‌های ضربدری، نیزه‌هایی ضربدری، یک گربه وحشی، یک توت فرنگی، یک آستین بلند زنانه و چهار خورشید با رنگ‌هایی دو به دو متضاد عبور کرد.

لرد براکس نیم‌تنه‌ای به رنگ خاکستری روشن، با چاک‌هایی از پارچه‌ای نقره بافت پوشیده بود و یک تک شاخ از لعل بنفش بالای قلبش سنجاق شده بود. لرد جَست زرهی از فولاد سیاه رنگی به تن داشت که صفحه سینه‌اش با سر طلایی سه شیر مزین بود. با توجه به ظاهرش شایعه مرگش خیلی هم دور از واقعیت نبود. جراحات و حبس کشیدن تنها سایه‌ای از آن مردی که زمانی بود به جای گذاشته بودند. لرد بینفورت نبرد را بهتر از سر گذرانده بود و به نظر می‌رسید هر لحظه آماده‌ی بازگشت به میدان جنگ است. پلام بنفش پوشیده بود، پرستر خز قاقُم و مرلند خرمایی و سبز، اما تمامشان ردایی از ابریشم سرخ به احترام مردی که به خانه مشایعت می‌کردند، بر تن داشتند.

پشت سر لردها صد زوبین‌دار و سیصد سرباز می‌آمدند که رنگ سرخ از شانه‌های آنها هم آویخته بود. جیمی احساس کرد با ردا و زره لعاب‌دار سفیدش در میان آن رود سرخ رنگ جایی ندارد.

عمویش هم باعث نشد احساس بهتری پیدا کند. سر کوَن وقتی جیمی در سر صف در کنارش می‌راند گفت: «جناب فرمانده. علیاحضرت امر دیگه‌ای با من دارن؟»

«به خاطر سرسی اینجا نیستم.» یک طبل پشت سرشان به صدا در آمد. آهسته، شمرده و محزون. انگار می‌گفت، مرده، مرده، مرده، مرده. «برای وداع اومدم. اون پدرم بود.»

«و پدر اون.»

---

دانلود فصل شانزدهم؛ جیمی

---