دانلود فصل بیست و دوم؛ آریا[به‌روزرسانی: اضافه شدن تصویرسازی]

به روز رسانی: اونقدر عجله و مشغله داشتم که فراموش کردم تصویرسازی زیبایی که سینای عزیز زحمتش رو برای این فصل کشیده بود توی فایلش بذارم. حالا تصویر در فایل قرار گرفته. اونایی که فصل رو خریدن فقط کافیه که دوباره دانلودش کنن.

میدونم که این روزا شرایط اصلاً مساعد نیست. سایت هنوز دچار مشکله و درست نشده. منم به شدت درگیر کارهای آخر سال شغلی و زندگی شخصی هستم و خیلی کم فرصت می‌کنم که به کارهای سایت برسم. این مشکل اخیر برای سایت و درماندگی در رفعش به شدت روحیه‌ام رو پایین آورده، اما بالاخره با هر جون کندنی بود، به کمک نریمان این فصل رو هم آماده انتشار کردیم. فصل‌های آریا همه خواندنی و جذاب هستند. این فصل هم قطعاً از این قائده مستثنا نیست.

در فصل قبلی آریا خوندیم که اون در سرای سیاه و سفید پذیرفته شد و به خدای خدای بسیار چهره دراومد. البته هنوز معلوم نیست که سرنوشت اون رو در این مکان نگه می‌داره یا نه. پس با ادامه داستان همراه باشید:

هر شب قبل از خواب، زیر لب دعایی رو به متکایش زمزمه می‌کرد. با «سر گرگور» شروع می‌شد،‌ «دانسن، رف عزیز دردونه، سر ایلین، سر مِرین، ملکه سرسی.» اگر اسم فری‌های گذرگاه را می‌دانست، آن‌ها را هم زمزمه می‌کرد. به خودش گفت، یه روز می‌فهمم و بعد همه‌شون رو می‌کشم.

هیچ پچ‌پچی آن‌قدر آهسته نبود که در خانه سیاه و سفید شنیده نشود. مرد مهربان روزی گفت: «فرزند، این اسم‌ها که شب‌ها زمزمه میکنی چی هستن؟»

گفت: «من اسمی زمزمه نمی‌کنم.»

مرد گفت: «دروغ میگی. همه مردم وقتی می‌ترسن دروغ میگن. بعضیا دروغای زیادی میگن، بعضیا فقط چندتا. بعضیا فقط یه دروغ بزرگ دارن که اونقدر تکرارش می‌کنن که تقریباً خودشون هم باورشون میشه. . . با وجود اینکه بخش کوچیکی ازشون همیشه میدونه که اون هنوز یه دروغه و اون رو توی صورتشون نشون میده. درباره این اسم‌ها بهم بگو.»

لبش را به دندان گرفت. «اسم‌ها مهم نیستن.»

مرد مهربان پافشاری کرد، «مهمن. بهم بگو، فرزند.»

او شنید، بهم بگو، یا میندازیمت بیرون. «اونا افرادین که ازشون متنفرم. می‌خوام بمیرن.»

«در این سرا خیلی از دست این دعاها می‌شنویم.»

آریا گفت: «میدونم.» جِیکن هْگار قبلاً سه تا از دعاهایش را مستجاب کرده بود. همه کاری که باید می‌کردم، زمزمه کردن بود . . .

مرد مهربان ادامه داد، «این دلیلیه که اومدی پیش ما؟ هنرمون رو یاد بگیری تا بتونی اون افرادی که ازشون متنفری رو بکشی؟»

آریا نمی‌دانست چگونه جواب بدهد. «شاید.»

«پس به جای اشتباهی اومدی. کار تو نیست که بگی کی باید زنده بمونه و کی بمیره. این هدیه به اوی بسیار چهره تعلق داره. ما فقط خادمانش هستیم که سوگند خوردیم اراده وی رو اجرا کنیم.»

«اوه.» آریا نگاهی به مجسمه‌ها انداخت که در امتداد دیوارها ایستاده بودند و پایین پایشان شمع‌ سوسو می‌زد. «کدوم خداس؟»

راهب ملبس به سیاه و سفید گفت: «آه، همگیشون.»

---

دانلود فصل بیست و دوم؛ آریا استارک

---