بازگشت زمستانی

همیشه رد شدن از زیر این دروازه‌ها برام لذت‌بخش بود. اما حالا فرق میکنه. بعد از این همه مدت دوری از این قلعه دوست‌داشتنی، برگشتن به خونه خیلی لذت داره. اونم وقتی که زمستون از راه رسیده…

واقعاً که هیچ‌کجا خونه خود آدم نمیشه! به خصوص اگه یکی از استارک‌های وینترفل باشی که یه مدت طولانی از خونه خودت دور باشی. اما من خیلی باستارکا فرق دارم. استارکا وقتی خونشون رو ترک کردن، قلعه‌شون به دست نا اهلا افتاد و به آتیش کشیده شد، اما امروز که من برمی‌گردم، وینترفل هنوز دست قلعه‌بان‌های وفادار و مهربونه و مردمش شادتر از هر روزی هستن. من در حالی از دروازه‌های قلعه وارد میشم که می‌بینم در نبود من پرچم‌دارها قلعه رو طوری اداره کردن که دیگه هیچ کس دلش واسه من تنگ نمیشه!!

خیلی خوشحالم که برگشتم خونه و خیلی متحیرم از این‌همه تلاشی که دوستان و عزیزانم در نبود من انجام دادن. از صمیم قلب از همشون تشکر می‌کنم و قدردان همه لطف و توجهات دوستان و خوانندگان هم هستم. امیدوارم حالا که برگشتم بتونم گوشه‌ای از این همه لطف و محبت رو جبران کنم. البته داریم به موعد تعطیلات امتحان‌ها نزدیک میشیم، اما یه فصل دیگه در خدمتتون هستیم تا بعد از امتحانای پایان ترم و بعدش هم که دیگه با قدرت در خدمتیم، مثل همیشه ما رو از حمایت‌های خودتون محروم نکنید.

دلم نمیاد اسم نبرم، واقعاً باید از ته دل از تلاش‌های فراوون علی و ریگار و البته در کنار اونها نریمان و لیدی آریان تشکر ویژه کنم که تو این مدت بیش از حد انتظارم جُرِ نبودن من رو کشیدن. ممنونم!