همان طور که در سلسله مقالات «ایدهها و الهامات دنیای نغمه» گفته شد، مارتین بسیاری از عناصر داستان فانتزی خود را از حوادث، وقایع و عناصر واقعی در تاریخ الهام گرفته است. همچون ایده دیوار یا نبرد رُزها و حتی تمدن نابودشده آتلانتیس (که منبع الهام تقاص والیریا شد). در این فکر بودم که ایده فولاد ناب والیریایی از کجا به ذهن مارتین خطور کرده است. این بود که دست بکار شدم و باکمی جستجو اون رو یافتم. در این مقاله قصد دارم تا شما عزیزان رو با جد بزرگ فولاد والیریایی آشنا کنم. دوستان عزیز! «پولاد دمشقی» را خدمت شما معرفی میکنم. لطفاً با ادامه مطلب همراه بشید.
پولاد دمشقی پولادی است که در گذشتههای دور در خاورمیانه مورد استفاده قرار میگرفته است. شمشیرهای دمشقی از پولادی که به پولاد «wootz» مشهور است، ساخته میشوند. این نوع پولاد در حدود ۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در هندوستان ساخته میشده. ویژگی ظاهری خاص این نوع پولاد خطوط و نقوش پیوسته و درهمپیچیدهای همچون جریان آب است که به آن چهرهای منحصربهفرد میدهد. این نوع پولاد به مقاومت فراوان، سبکی بسیار، انعطافپذیری بالا و نشکن و دارای قابلیت تیز شدن بسیار، مشهور هستند.
روش اولیه ساخت پولاد دمشقی در میان تاریخ گم شده است. چرا که در طول تاریخ از مواد خام اولیه بسیار متنوع و از تکنیکهای بسیار گوناگونی برای ساخت آن استفاده شده است. روشهای جدید ساخت این نوع پولاد هنوز نتوانسته تمام ویژگیهای فوقالذکر را ایجاد نماید. البته امروزه بسیاری سازندگان مدعی هستند که روش آنها، همان روش اصیل ساخت پولاد دمشقی است. اما در عمل پولادهای دمشقی اولیه همچنان بیهمتا هستند.
شهرت و تاریخچه پولاد دمشقی، افسانههای متعددی را با خود به همراه داشته است. همچون اینکه شمشیرهای دمشقی میتوانند لوله یک اسلحه را به دو نیم کنند و یا تار مویی را که روی لبه تیزشان بیافتد را ببرند. اما مدرکی برای اثبات چنین مدعایی وجود ندارد. تحقیقات جدیدی که توسط یک گروه آلمانی در سال ۲۰۰۶ به انجام رسید، نشان داد که در ساخت پولاد دمشقی از نانولولهها و ریزرشتههای کربنی استفاده شده است. این دستاورد در نشریههای «نشنال ژئوگرافیک» و «نیویورک تایمز» به چاپ رسیده است.
ایجاد واکنشهای شیمیایی میکروسکپی در مراحل ساخت این نوع پولاد، باعث میشوند که چنین آلیاژهایی برای زمان خود چیزی فوقالعاده تلقی شوند. امروزه آشکار شده است که خمیر چوب و برگ درختان برای واردکردن کربن به ترکیب آلیاژ در مراحل ساخت این پولاد استفاده میشده است و تحقیقات اخیر نشان میدهد که منشأ نانولولههای کربنی میتوانسته از الیافهای گیاهی باشد.
تاریخچه
بسیاری از محققین بر این عقیدهاند که این نوع شمشیرها در ابتدا در هندوستان و سریلانکا ساختهشده و بعدها به امپراتوری پارس(ایران) وارد شده است. از قرن سوم تا قرن هفدهم میلادی، هندوها شمشهای پولاد دمشقی را به خاورمیانه صادر میکردهاند.
کارگاه آهنگری فولاد دمشقی در سوریه.(عکس سال ۱۹۰۰)
مفقود شدن روش ساخت
تکنیک اولیه ساخت این نوع پولاد به تدریج از بین رفت. آخرین مدارک از ساخت و تولید پولاد به روش کهن در سال ۱۹۵۷ به ثبت رسیده است. نظریهها مختلفی در خصوص علت آن بیان شده:
- قطع شدن راههای ارتباطی و خطوط بازرگانی میان آسیای جنوبی و خاورمیانه
- کمبود مواد اولیه برای تهیه آلیاژ
- عدم انتقال دانش و فنون مخفی ساخت به نسلهای بعدی
- مجموعهای از همه عوامل
دو تکنیک بسیار اساسی در ساخت این نوع پولاد همچنان پنهان باقیمانده است. اول نحوه کنترل دقیق چرخه حرارت دهی بعد از ریختهگری اولیه و حرارت مناسب برای این کار. دوم نحوه حفظ نقش و نگارهای دمشقی بر روی پولاد. یکی از دلایلی که ساخت نمونهای که به طور کامل مشابه پولاد دمشقی باستانی باشد، را مشکل ساخته است، در دسترس نبودن مواد اولیهای (که عمدتاً مواد طبیعی و گیاهی بودهاند) است که در گذشته مورد استفاده قرار میگرفته.
نمونههای امروزی
بهترین نمونههای پولادی که شباهت فراوانی به پولاد دمشقی دارد، پولادی است که با روش ریختهگری ترکیبی ساختهشده باشند. در این روش پولادی مرکب از انواع آلیاژهای مختلفی از آهن با نسبتهای متفاوتی از کربن ساخته میشود. این تفاوت در ترکیبها، تفاوت در رنگها و جلای پولاد را به دنبال دارد و با انجام تکنیکهای خاصی، میتوان نمای دمشقی را به پولاد داد. گرچه بسیاری از خواص منحصربهفرد پولاد دمشقی در آن مشاهده نخواهد شد. ویلیام اف موران برای اولین بار در سال ۱۹۷۳ این روش را معرفی کرد. البته روشهای متعدد دیگری نیز برای تولید چنین پولادهایی ابداع شده است که بیشتر تأکید بر نمای ظاهری مشابه با پولاد دمشقی دارند.
امروزه از این پولادها علاوه بر اسلحهسازی، در ساخت لوازم تزئینی و حتی زیورآلات نیز استفاده میشود.
حتی امروزه نیز خنجرهایی با تیغه دمشقی و قبضهای از استخوان حیوانات یا آج فیل ساخته میشوند.
در زیر توضیحی که راجع به این نوع شمشیرها در ویکیپدیا آمده است را برای شما نقل میکنم. شباهت این توضیحات به شرح شمشیرهای والیریایی در کتاب مارتین، شگفتانگیز است.
وقتی نام شمشیر عربی به گوش میرسد، ناخودآگاه نام شمشیر دمشقی به زبان میآید. چرا که بسیاری از نامآوران و قهرمانان عرب با این شمشیر توانستهاند فتوحات بسیاری به همراه آورند. شمشیر در نزد اعراب وسیله زیبایی و تزیین نیست بلکه وسیلهای است برای جنگ و نشان افتخار و عزت و شرافت بااینحال تا جایی که ممکن بوده جدا از محکم ساختن شمشیرها بر زیبایی هنری آن نیز دقت شده است.شمشیر عربی به چهار نوع تقسیم میشود: نصل (نیزه دار) مقبض (دسته دار) غمد (غلاف دار) و حمائل. اعراب نسب شمشیرهای نصل را به هند میرسانند که توسط غربیها به دمشق رسیده است. این شمشیر از فولاد آب دیده به دو شکل فولاد سخت و فولاد نرم ساخته میشود. رنگش نیز سیاه است و انواع مختلف دارد سیاه روشن سیاه خراسانی و سیاه شامی.
اسلحهسازان عرب و فارس و روم همواره در طول تاریخ بر این باور بودهاند که در پس ساخت شمشیر دمشقی رازی است و همیشه سعی میکردند با تقلید از این شمشیر شمشیرهای خوبی بسازند. اسلوب و نحوه ساخت شمشیر دمشقی تنها از پدر به پسر منتقل میشد و به همین دلیل سالهای سال ساخت این نوع شمشیر از عجایب به شمار میرود. فیاض سلیمان السیوفی ۴۳ ساله و یکی از مشهورترین سازندگان شمشیر دمشقی که از اجداد خود ساخت این نوع شمشیر را یاد گرفته میگوید: خانواده ما همیشه شمشیر دمشقی را از طلا و مس میساخته و طریقه ساخت شمشیر را تنها به فرزندان خود میآموخته است تا شکل همگانی پیدا نکند. وی پسری هشتساله دارد. میگوید: نمیدانم که دوست داشته باشد این هنر خانوادگی را بیاموزد به همین دلیل سعی دارم شمشیر سازی را به برادرم یاد بدهم. وی میافزاید: شمشیر دمشقی شمشیر فرماندهان و امراء بوده و به همین برندگی و استحکامی که داشت از شهرت ویژهای برخوردار بود. قیمت هر شمشیر دمشقی بیش از ۳۰۰ هزار لیره سوری (۶ هزار دلار) است.
اخیراً مجله علمی نیچر به نقل از دانشمندان آلمانی بیان کرده است که شمشیرهای معروف دمشقی که در جنگهای صلیبی توسط مسلمانان مورد استفاده قرار میگرفته است حاوی رشتههایی از نانولولههای کربنی است که مسبب استحکام بالای آن بوده است.
نظر شما دوستان در مورد این پولاد چیست؟ آیا حاضرین چنین مبلغی گزافی بابت خرید این شمشیرها پرداخت کنید؟
چه جالب!
علینقل قول
فکر میکردم تو حال و هوای فوتبال هستید و امروز پست نمیذارید
اگه توان مالی داشتم حتما ازین فولاد یه نیم ست میخریدم
مهیننقل قول
ممنون از مقاله ی خوبتون . شمشیرارو نه ولی اون انگشتر هارو اگه پول داشتم حتما میخریدم.
Coldhandsنقل قول
عجب ، مثل صدا و سیما که برنامه تکراری پخش میکنه ،شما هم پست تکراری میذارین
زمانی که این سایت وبلاگ بود این مطلب رو اونجا خونده بودم .
JIRنقل قول
من توی داستان کوراوغلی زیاد اسمشو شنیده بودم البته به اسم شمشیر مصری (مصری قلینج) ولی تا حالا کنجکاو نشده بودم بدونم چی هستش چون یکی از اساسی ترین سلاح های نبرد در اون حماسه هستش
ehsanنقل قول
به دو دلیل این کار رو میکنیم: اول به خاطر اینکه خیلی از کاربران سایت زمان وبلاگ جز خوانندههای ما نبودن،بنابراین این مقالهها برای خیلی از اونا جدیده.
دوم اینکه تعدادی مقاله خیلی خوب تو وبلاگ هست که لازمه به این سایت منتقل بشه تا آرشیو مطالب نغمهای سایت وینترفل تکمیل بشه.
م.م.استارکنقل قول
بسیار مفید بود.
بهروزنقل قول
احیاناً ژاپنی ها هم این هنر رو نداشتن؟
من یه مستند نشنال جئوگرافیک خیلی وقت پیش یادمه به شمشیر هاشون می پرداخت دقیقاً با یه کوره n قرن پیش فولاد رو آستنسیته و … می کردن که ما الان خودمون رو می کشیم این کار رو بکنیم.
و اون n بار تا کردنش و …
حال ندارم ببینم کدوم قدمتش بیشتره، کسی از کسی اقتباس کرده یا …
kei1نقل قول
بله اتفاقاً منم اون مستندی که میگی رو دیدم. البته احتمالاً! چون از تلویزیون خودمون دیدم. اونجا دقیقاً نحوه ساخت شمشیرهای ساموراییها رو نشون میداد و این تا کردنهای مکرر رو خیلی واضح نمایش میداد. مستند خیلی جالبی بود. اینکه یه هسته نرم و انعطاف پذیر توسط یه لایه سخت و شکننده دربرگرفته میشد.
م.م.استارکنقل قول
چه جالب
واقعا مارتین نشسته یکی یکی درمورد اینا خونده و بعد وارد داستانش کرده؟
این همه اطلاعات واقعا کم نیستا !
opalنقل قول
این اسمی بوده که اروپایی ها به این نوع فلز گذاشته بودند چون تقریبا غربی ترین جایی بود که درش این فلز ساخته می شد و نزدیک ترین جا به اروپا در حالی که این فلز و طرز ساختش قدمت طولانی داره که می شه گفت منشا اصلی اش هنوز مشخص نیست و در شرق از همون ژاپن تا سوریه استفاده می شده. در زمان ساسانیان هم این پولاد که در روم به پولاد پارسی مشهور بوده در همین زمان در ایران به پولاد مرو ی مشهور بوده چون مرو معروف ترین مرکز ساخت این پولاد بوده. حالا این که ابتدا کی و کجا این روش ساخت رو ابداع کرد هنوز مشخص نیست.
Lúthien Helyanwëنقل قول
این اسمی بوده که اروپایی ها به این نوع فلز گذاشته بودند چون تقریبا غربی ترین جایی بود که درش این فلز ساخته می شد و نزدیک ترین جا به اروپا در حالی که این فلز و طرز ساختش قدمت طولانی داره که می شه گفت منشا اصلی اش هنوز مشخص نیست و در شرق از همون ژاپن تا سوریه استفاده می شده. در زمان ساسانیان هم این پولاد که در روم به پولاد پارسی مشهور بوده در همین زمان در ایران به پولاد مرو ی مشهور بوده چون مرو معروف ترین مرکز ساخت این پولاد بوده. حالا این که ابتدا کی و کجا این روش ساخت رو ابداع کرد هنوز مشخص نیست.
Lúthien Helyanwëنقل قول
به نظرم این و تو سریال دیدم که گفت شمشیر والریا را گاهی با خون آب
دیده میکردن شنیدم .شمشیر دمشقی را هم در دوره ای باستانی یا تخیلی هنگام دم دادن وقتی سرخ میشد در شکم برده ای که به همین منظور پروار شده بود فرو میکردند.
سربازنقل قول
سلام دوستان
در این شمشیر بعد از اینکه مراحل شکل دهی اولیه تکمیل میشد بین دمای ۵۰۰ تا ۸۵۰ درجه حرارت میبینه بعد به سرعت وارد خون میشد
نیتروزن زیادی داخل خون انسان وحیوانات است…… نیتروژن باعث سختی سطحی بسیار بالایی در فولاد میشه و مغز شمشیر هم انعطاف پذیر باقی میمونه
کوروش آریاننقل قول
من دارم از این شمشیر و جاقوها با تیغه دمشغی برای دریافت نمونه ها به این شماره تماس بگیرین ٠٩٣٠٣٨٨٨١٩٨
سلطاننقل قول
خیلی ببخشید اما میخواستم انتقادی داشته باشم . بنده تغریبا بیش از ۱۰ سال تاریخ ایران را میخونم و ۳ سال کامل مبحث تحقیقاتم در مورد این نوع شمشیر بوده . انتقاد من اینه که این شمشیر ها شمشیر های مخصوص زمان اواخر اشکانی و ساسانی بوده نه دمشق حتی در ۶ کتاب تاریخ چین و گوریو در مورد این شمشیر ها نوشتند که خیلی درخواست کردند تا ساسانیان این نوع شمشیر را در عوض پول های کلان و محصولات مرغوب و مورد نیاز ایران به آنها بدهند اما ساسانیان تنها ۳ هزار سرباز چینی را به این شمشیر ها مجهز کرد .
نیمانقل قول
سلام
این شمشیر واقعا دمشقی هست وبه روش فورج ساخته میشه .به این روش که چند پلیت با الیاژ های مختلف کنار هم قرار میدن بعد اونارو داخل کوره خمیری میکنن سپس چکشکاری وحالت میدن وسختکاری می کنند.ولی شمشیر سامورایها ،ذوب بعدش ریخته گری وسپس چکشکاری وسختکاری انجام میدن ، با عرض پوزش یک نکته تاریخی اینه که تا اخر پادشاهی خسروپروز ،دمشق جزو خاک ایران بوده .
محمدنقل قول
خیلی واسم شگفت انگیزه کَمردم تو اون سالهای
خیلی دور همچین علمی رو داشتن و واقعا مطالعه تاریخب آدم حس خیلیخوبیروانتقالمیده💀
Artinنقل قول
کونس بلبرینگ سختی و مقاومت زیادی داره اما آبکاریش سخته
اگه دقت نکنی میشکنه فنر ماشین یکم از اون نرمتره
اگه چاقو بسازی موقع آبکاری نمیشکنه تو فکرم ترکیب این دوتا باهم عالی میشه شاید مث فولاد دمشقی نقش و نگار هم داشته باشه اگه خدا بخواد یدونه کار میکنم
یاشارنقل قول
تورو خدا برا منم بخر:/
مهدی درخشانیاننقل قول
ایدهاش از میتریل تالکین گرفته دمشق کجا بود چرا داستان میبافی
آباننقل قول
جوک نگو عمو بعنوان یکی از۳سازنده فولاددمشقی درایران این اسمو اولین باره میشنوم
محمدرضا محمدینقل قول