دانلود فصل هفدهم؛ سرسی

خب بدون تاخیر با یه فصل دیگه در خدمت شما هستیم. فصلی دیگر از ملکه‌ی ترمز‌بریده وستروس. در دنیای نغمه ترمز بریدن یا به شکوهی ناگهانی منتهی میشه، یا به سقوطی خرد کننده. آرایش سیاسی نیروها در قدمگاه پادشاه در حال تغییره. پس با ما در این فصل نسبتاً طولانی همراه بشید.

سه تا دلقکِ پست بی‌مقدار با یه کیسه چرمی. این فکر وقتی از ذهن ملکه گذشت که آنها در مقابلش زانو زدند. ظاهرشان او را دلگرم نمی‌کرد. من فرض می‌کنم همیشه یه شانسی وجود داره.

کیبورن به آرامی گفت: «علیاحضرت. شورای کوچک. . .»

«. . . برای خوشایند من صبر می‌کنه. شاید بتونیم خبر مرگ یه خائن رو براشون ببریم.» در آن سوی شهر، ناقوس‌های سپت بیلور نوای سوگواری می‌نواختند. سرسی اندیشید، هیچ ناقوسی برات نمی‌نوازه تیریون. من باید سَرِت رو توی قیر فرو کنم و بدن زشتتُ به سگ‌ها بدم. او به کسانی که قصد لرد شدن داشتند گفت: «بایستید؛ چیزی  که برام آوردید نشونم بدید.»

آن سه مرد زشت و ژنده‌پوش برخواستند. یکی از آنها دملی روی گردنش داشت و هیچ کدام در شش ماه گذشته حمام نکرده بودند. دورنمای لرد کردن چنین افرادی او را سرگرم می‌ساخت. می‌تونم توی ضیافت‌ها اونا رو کنار مارجری بشونم.  هنگامی که رئیس دلقک‌ها بند‌های کیسه را گشود و دستش را داخل برد، بوی تعفن تالار بارعامِ او را همانند بوی رُزِ ترشیده پر کرد. سری که بیرون کشید سبز و خاکستری بود و کرم‌ها رویش می‌لولیدند. بوی پدر رو میده. دورکاس نفسش را حبس کرد و جکلین دهانش را پوشاند و بالا آورد.

ملکه بدون کوچترین نشانی از ضعف غنیمتش را وارسی کرد، و در نهایت با بی‌میلی گفت: «شما یه کوتوله اشتباهی رو کشتین.»

یکی از دلقک‌ها به خود جرات داد و گفت: «هرگز اشتباه نکردیم. این باید خودش باشه سِر. یه کوتوله‌ست، ببینید. فقط یکم گندیده.»

سرسی اشاره کرد: «همینطور یه دماغ جدید در آورده. از نظر من یه دماغ کوفته‌ای بهتره. دماغ تیریون توی جنگ کنده شده بود.»

سه دلقک نگاهی ردوبدل کردند و کسی که سر را در دست داشت گفت: «هیچکس به ما نگفته بود. اون خیلی گستاخانه راه می‌رفت، یه کوتوله زشت بود، پس ما فکر کردیم. . .»

دیگری که دمل داشت اضافه کرد: «اون گفت که یه گنجشکه،» و به نفر سوم اشاره کرد، «و تو گفتی که دروغ میگه.»

ملکه از فکر کردن به اینکه شورای کوچک را به خاطر این نمایش مضحک منتظر نگه داشته عصبانی شد. «شما وقت من رو تلف کردین و یه آدم بی‌گناه رو هم کشتین. باید سر شماها رو قطع کنم.» ولی اگر این کار را می‌کرد، ممکن بود نفر بعدی تعلل کرده و اجازه دهد که جن از تورش بگریزد. او اجازه این اتفاق را نمی‌داد، حتی اگر لازم بود پشته‌ای ده فوتی از کوتوله‌های مرده بسازد. «از جلوی چشمام دور بشید.»

دمل‌دار گفت: «بله علیاحضرت. تقاضا دارم عفو کنید.»

مردی که سر را در دست داشت گفت: «این سرُ می‌خواین؟»

«بدینش به سر مرین؛ اونطوری نه، با گونی کودن. بله. سر آسمِند ببرشون بیرون.»

ترَنت سَر را برداشت و کتل‌بلک جلادان را خارج کرد؛ تنها صبحانه بانو جاکلین به عنوان شاهدی از دیدار آنها باقی ماند. ملکه به او دستور داد: «زود اینارو تمیز کن.» این سومین سَری بود که برایش می‌آوردند. حداقل این یکی کوتوله بود.

---

دانلود فصل هفدهم؛ سرسی

---