سفری به سرزمین آتش و یخ

با سلام خدمت همه دوستان

در نبود استارک عزیز من و علی باقی کارهای سایت رو انجام میدیم و امید واریم که غیبت صغری استارک عزیز تبدیل به کبری نشود! در صورت توان فصل‌های جدید رو هم برای دانلود آماده میکنیم.این مقاله که توسط دوست خوب

و عزیزمان lord j j stark تهیه شده است. امیدوارم از خواندن آن لذت ببرید. در آخر هم نظراتتون رو با ما درمیان بگذارید. 

دنیایی از آتش؟

به دنیایی از آتش فکر کنید. به زمین و زمانی آتش گرفته. به جایی در هستی که هیچ ندارد جز آتش. به سرزمینی در قدیم یا در آینده. یا در بعدی دیگر.

میتوان گفت که تفکرات شما در رابطه با مردمی است که آتش گرفته اند و فریاد میزنند و همه جا خون است. برای آن سرزمین این موضوع یک اتفاق نیست بلکه همیشه این گونه بوده. همیشه خون در آتش و شمشیر است و ظلم همه جا را گرفته. همه میسوزند! آیا از گناهی مشخص؟ یا بختشان این بوده؟

چه شده؟ در این سرزمین چه اتفاقی افتاده؟ چرا میهمان باید از میزبان بترسد؟

شرافت چه شده؟ عقل؟ شعور؟

و از همه بدتر: وجدان؟

آری. میبینی تمام آن ها را آتش سوزانده. وجدان از بین رفته. عقل جهل شده. و شعور هیچ!

هر کس یا به فکر ظلم است یا به فکر فرار از آن.  اما آن ظالم در نهایت میسوزد در حالی که خیلی ها را سوزانده. و آن کس که فرار میکند قطعا برای نسوختن خودش کسی را از راه هل میدهد. قصدش ظلم نیست ولی آدم میکشد. برای نجات بچه اش فرزندی را یتیم میکند و برای نسوختنش دیگران را میسوزاند. هنوز ده قدم نرفته که کسی بر صورتش میکوبد. مردی غذاهای او را میگیرد و به بچه اش میدهد. او میمیرد. مرد دوم که غذا را دزدیده میدود و هنوز چند قدم نرفته است که…

همین. چه قدرتی داشت آتش؟ مگر چه چیزیست این آتش که دنیا را این گونه نابود میکند؟

آتش؟ خشم؟ تعریف تو از این ها چیست؟

حال تو به این سرزمین میروی و میدوی و میدوی و میدوی تا به مردی میرسی و از او میپرسی: برای شما ساکنان این کشور چه چیزی از همه چیز با ارزش تر است؟

او نگاهی به تو میکند. گویا تو سوال احمقانه ای پرسیده ای! میگوید یخ! آرامش. سکوت.

دنیایی از یخ؟

حال تو را میخواهم به جای دیگری ببرم. سرزمینی فقط از یخ! سرزمینی که مردم آن از گشنگی در حال مرگند و حتی پادشاهان در اتاق های خود پناه گرفته. هیچ کس با هیچ کس نمیجنگد. هیچ کس هیچ چیز ندارد. به مردم که نگاه میکنی گوشه ای کز کرده اند و هر چه دارند روی خود می اندازند بلکه کمی گرم شوند.

تو بلور های زیبای یخ را میبینی و به آن ها میگویی به این ها بنگرید! ببینید چه قدر زیباست. آن ها به تو نگاه احمقانه ای میکنند که انگار با آن نگاه داد میزنند: زیبا؟؟؟؟

تو تعجب میکنی و با خود میگویی آن ها مگر چشم ندارند؟

مدتی که میگذرد سرما در وجودت نفوذ میکند. به گوشه ای می افتی. هیچ صدایی نمی شنوی. همه جا ساکت است.

تو میترسی. نه! از موجودی نمی ترسی. بلکه از خود سرما. از آن همه سوزان بودنش. هیچ وقت فکر نمی کردی سرما انقدر داغ باشد و بسوزاند.

در همین فکر ها هستی که من را میبینی. من به آن جا آمده ام و از تو میپرسم : چه شده؟ دوست عزیز! چه میخواهی برایت فراهم کنم؟

نگاهی میکنی که گویا با آن نگاه میخواهی من را خفه کنی. انگار داری داد میزنی. اما ناگهان با آن صدای آرامت که به سختی به گوش میرسد جمله ای میگویی. من نمیشونم. از تو میخواهم بلندتر صحبت کنی. تمام زحمتت را میکشی و میگویی: سر و صدا. آتش!

——–

دنیایی از یخ را دیدی و به دنیایی از آتش رفتی! به راستی اگر یخ نبود آتش چه معنایی داشت؟ به راستی اگر ظلم نبود لطف چه معنی داشت؟ به راستی اگر من نبودم تو چه معنایی داشتی؟ به راستی اگر دنیا نبود آخرت چه معنی داشت؟ به راستی اگر خیر نبود شر چه معنی داشت؟ به راستی اگر زمین نبود آسمان چه معنایی داشت؟

به راستی اگر بد نبود خوب چه معنایی داشت؟

به تمام این سوالات فکر کن! فکر کن که تمام دنیا تعریف میشود در صورتی که مخالف آن را فرض بگیری.

بگذار برایت توضیح دهم:

این مسئله را حل کن:

خوب یعنی چه؟( در این سوال هیچ فرضی نداری!)

تو نمیتوانی این سوال را حل کنی. نمیتوانی! باید این فرض را اضافه کنم: بد یعنی فلان!

حال به راحتی حل میشود: تو میگویی: خوب یعنی برعکس بد! مخالف بد!

و همین مسئله را اگر برعکس کنیم هم باید این بار خوب را فرض در نظر بگیری و…

تمام هستی همین تضاد هاست.

تمام سرزمین ها و داستان ها از همین تضاد ها تشکیل شده است. تضاد هایی که ما در آن ها غلط میخوریم و نمیفهمیم.

هیچ داستانی نمیتواند سرزمینی فقط و فقط و فقط آتش را توصیف کند! چون معنی ندارد! داستانی اتفاق نمی افتد. مطمئن باش اگر چنین داستانی وجود دارد. در گوشه و کنارش سردی هایی نهفته که تو میبینی! نمی فهمی! نمی شنوی!

حال حتما به این سوال فکر میکنی که چیست این یخ و آتش؟ دنیای مارتین چیست؟

این نام چه مفهوم و چه معنایی دارد؟ چه پیامی؟ چرا نام این جا هست نغمه ای از آتش و یخ؟

تعریف ساده ای که میشود از دنیای نغمه کرد همان سرد و گرمی انسان هاست. همان رفتار های سرد و گرم انسان ها را میگویم که در دنیای خودمان وجود دارد. راجع به این تعریف در خانه قبلی وینترفل ( اشاره به وبلاگ) حرف هایی زده ام. اما نه این بار موضوع جدی تر است! تفکر ساده این دنیا بسیار پیچیده است! چه برسد به مشاهده حقیقی آن!

تعریفی که از دنیایی از یخ و دنیایی از آتش کردم خیلی ساده بود! یک تفکر قابل پیش بینی! یک دنیایی که ماجرای هر دقیقه اش را میتوان حدس زد. اما حال بیا با هم به دنیای نغمه برویم. تو تا حالا فقط کتاب های آن سرزمین را خوانده یا تصاویرش را دیده ای. یا مثل من فیلم هایی که از آن جا گرفته اند را دیده ای.

این بار قضیه فرق میکند من میخواهم تو را به دنیایی از یخ و آتش ببرم. میخواهم همه چیز را به تو نشان دهم. میخواهم همه چیز را برای تو از آن جا بگویم. از خیانت ها و از رفتار ها و از انسان ها. از موجودات افسانه ای تا از گداهای خیابان. همه چیز. شاید اطلاعات من در رابطه با آن جا زیاد نباشد ولی این بار قرار نیست مقاله بنویسم. میخواهیم با هم به آن جا برویم. همه چیز را با چشم میبینیم و میفهمیم که چرا نام این سرزمین که نه! نام داستان هایی که از آن تعریف میکنند هست نغمه ای از آتش و یخ!

بار و بندیلت را ببند! به زودی حرکن میکنیم. چند روز دیگر در وینترفل منتظر من باش. به زودی می آیم.

منتظر قسمت بعدی باشید…