دانلود فصل ششم؛ آریا

با اولین فصل از فصل‌های آریا در کتاب چهارم خدمت شما هستیم.

این فصل اگر نگم سخت‌ترین، دست کم یکی از سخت‌ترین فصل‌ها برای ترجمه از ابتدای کار تا امروز بوده. فصلی نه چندان طولانی، اما پر از توصیفات دشوار از مکان‌ها و بناها. فصلی که وقت و زمان بسیاری رو چه از مترجم در مرحله ترجمه و چه از من ویراستار با همراهی خود مترجم در مرحله ویراستاری. باورکنید که یاد ندارم روی فصلی اینقدر وقت صرف شده باشه و اینقدر روی جزئیات بحث شده باشه.

من و نریمان ساعت‌ها روی برخی کلمات گفتگو کردیم و راهکار ارائه دادیم. بعضی جاها حتی سراغی هم از ترجمه فرانسوی کتاب و حتی ترجمه اسپانیولی اون گرفتیم!! اگر بگم ما روی هم بیش از ۱۰ بار این فصل دوره کردیم و ویرایش کردیم، حرف بی‌راهی نگفتم. حالا لذت خودن این فصل برای من و نریمان بیش از هر کس دیگه‌ایه. امیدوارم که شما هم وقتی سطر سطر این فصل رو می‌خونید، به یاد این تلاش‌ها باشید.

نکته جالب دیگه این فصل قرارگرفتن اون بخش معروف فایل تست در همین فصله. همه دوستانی که شانس خودشون رو با فایل تست آزمودند و باهاش کلنجار رفتن، حالا می‌تونن ترجمه مد نظر ما رو از اون بخش ببینند. مطمئنم که خیلی از دوستان منتظر ترجمه نهایی اون جمله خاص و دشوار که تقریباً همه توش گیر کرده بودن هستن.

در مورد زیبایی‌های این فصل حرف واسه گفتن زیاده. آریا حالا وارد دنیایی بس بزرگ و بس متفاوت میشه. واقعاً توصیه می‌کنم که دست کم نیمه دوم فصل رو با دقت و توجه خاصی بخونید. بعد باهم بیشتر صحبت می‌کنیم

و حالا بخشی از آغاز فصل:

پایین افق و از میان مه دریا، نوری محو در دور دست ‌می‌درخشید.

آریا گفت: «مثِ یه ستاره می‌مونه.»

دِنیوُ گفت: «ستاره‌ی خونه.»

پدرش دستوراتی را فریاد می‌زد. دریانوردان بین سه دکل بلند بالا و پایین می‌رفتند و بادبان‌های سنگین ارغوانی را جمع می‌کردند. زیر پای آنها دو ردیف بزرگ پاروزنان مشغول پارو زدن بودند. عرشه غژغژکنان به یک سو کج شد، چرا که کشتی دختر تایتان به راست چرخید و به سوی بندر حرکت کرد.

ستاره‌ی خونه. آریا روی دماغه کشتی ایستاده بود، با دستی روی تندیس زراندود دماغه که دوشیزه‌ای با ظرفی میوه را نشان می‌داد. برای لحظه‌ای به خود اجازه داد تا وانمود کند اینجا خانه‌اش است.

اما این احمقانه بود. خانه‌اش از دست رفته، پدر و مادرش مرده‌ و همه برادرانش بجز جان اسنو که در دیوار حضور داشت، سلاخی شده بودند. دیوار آن مقصدی بود که می‌خواست برود. به فرمانده هم چنین گفته بود، اما حتی سکه آهنی هم او را ترغیب نکرد. به نظر، آریا هرگز به مقصدهایی که می‌خواست نمی‌رسید. یورِن قسم خورده بود او را به وینترفل برساند، فقط او از هَرِن‌هال و یورِن از قبر سر درآوردند. وقتی از هَرِن‌هال به قصد ریورران فرار کرد، لِم و انگْوی و تام هفت‌تایی اسیرش کردند و به تپه ‌توخالی بردند. بعد تازی او را دزدید و به دوقلوها برد. آریا او را در حال مرگ کنار یک رودخانه ترک کرد و به امید یافتن وسیله‌ای برای رفتن به ایست‌واچِ کنار دریا به سالت‌پنز رفت، فقط . . .

شاید براوُس اون‌قدرا بد نباشه. سیریو براوُسی بود و جِیکِن هم شاید اونجا باشه. این جیکن بود که سکه آهنی را به او داد. جیکن آن طور که سیریو دوستش بود، واقعاً دوست او محسوب نمی‌شد؛ اما دوست‌ها تاکنون چه خیری به او رسانده بودند؟  تا وقتی نیدل رو دارم، نیاز به هیچ دوستی ندارم. گردی انگشت شستش را به قبه شمشیرش کشید، در آرزوی،‌ در آرزوی . . .

در حقیقت آریا نمی‌دانست چه آرزویی کند. همان قدر که نمی‌دانست چه چیزی در پس آن نورِ دوردست انتظارش را می‌کشد.

---

[su_button url=”http://winterfell.ir/bookshop/?product=%D9%81%D8%B5%D9%84-%D8%B4%D8%B4%D9%85-%D8%A2%D8%B1%DB%8C%D8%A7″ style=”flat” background=”#62e7cf” color=”#2b0f27″ size=”13″ center=”yes” icon=”icon: check-circle” desc=” A Feast for Crows “]دانلود فصل ششم؛ آریا[/su_button]

---